У Стоўбцах прайшоў варкшоп па стратэгічным планаванні, і пачалося напісанне мясцовай павесткі вырашэння праблем людзей з інваліднасцю.
У 2015 годзе Беларусь далучылася да Канвенцыі па правах людзей з інваліднасцю, якая прадугледжвае, перадусім, роўнасць правоў усіх катэгорый насельніцтва. Але каб дасягнуць сапраўднай роўнасці і напоўніцу рэалізаваць палажэнні Канвенцыі, не дастаткова проста падпісаць дакумент. Дзеля гэтага пры падтрымцы Еўрапейскага звязу ў Беларусі рэалізуецца кампанія “Павестка 50”, накіраваная на імплементацыю асноўных палажэнняў Канвенцыі ў мясцовых супольнасцях. У розных рэгіёнах краіны рэалізуюцца пэўныя практычныя крокі, якія дазволяць увасобіць у жыццё асноўныя прынцыпы міжнароднага дакумента.
Кампанія стартавала рознымі праектамі ў чатырох беларускіх гарадах, дзе мясцовыя супольнасці паспрабуюць вырашыць актуальныя для іх праблемы людзей з інваліднасцю, стварыўшы свае лакальныя павесткі.
Яшчэ адным горадам, які далучыўся да кампаніі, сталі Стоўбцы. Тут 19 лютага прайшоў варкшоп па стратэгічным планаванні стварэння мясцовай павесткі, які правялі эксперты фонда TUSПётр Тодыс і Малгажата Перацятковіч і на якім папрысутнічала Служба інфармацыі “ЕўраБеларусі”.
Фота Паўла Савіцкага.
На сустрэчу ў прастору “Фанхаўс” прыйшлі прадстаўнікі мясцовага ТЦСАН, раённай арганізацыі Таварыства Чырвонага Крыжа, ЦКРНіР, БелТІЗ і БТІ, а таксама памочнік дэпутата Палаты прадстаўнікоў Алены Анісім. Пазнаёміўшыся з удзельнікамі варкшопа, трэнеры распавялі пра сябе і пра тое, чаго ім удалося дасягнуць у вырашэнні праблем людзей з інваліднасцю ў Польшчы за некалькі дзесяцігоддзяў працы.
Фота Паўла Савіцкага.
– Мы займаемся не толькі працай з людзьмі з інваліднасцю, для нас важна сістэмная праца, мы займаемся стратэгічным планаваннем, – зазначыла Малгажата Перацятковіч напачатку сустрэчы. – Планаванне працы спрашчае магчымасць шукаць сродкі на рэалізацыю нашых праектаў і ідэй. Мы запрасілі вас у тым ліку для таго, каб вы змаглі напісаць лакальную праграму. Згодна з нашымі чаканнямі вы сёння павінны пачаць гэта рабіць.
Такое імклівае развіццё падзей крыху збянтэжыла прысутных, але ненадоўга, бо трэнеры прапанавалі стаўбцоўскай супольнасці працаваць паводле метадалогіі “22 крокі”. Яна была распрацаваная і правераная на практыцы ў пяці рэгіёнах Польшчы, а галоўнае, гэты дапаможнік, які атрымалі ўдзельнікі трэнінгу, прыстасаваны да беларускіх рэалій.
Фота Паўла Савіцкага.
Да таго ж высветлілася, што стратэгічнае планаванне – рэч для Стоўбцаў не новая. Дырэктар Стаўбцоўскага тэрытарыяльнага цэнтра сацыяльнага абслуговання насельніцтва Святлана Блашко распавяла, што паводле такога прынцыпу мясцовыя ўстановы працуюць у рамках Дзяржаўнай праграмы па стварэнні безбар’ернага асяроддзя.
– Але робіцца не вельмі шмат: патрэбы людзей з інваліднасцю шырэйшыя, чым іх можа забяспечыць дзяржава. Праграма павінна планавацца “знізу ўверх”, але яна ствараецца “зверху ўніз”, таму атрымліваюцца разыходжанні, – прызнала Святлана Блашко.
У той жа час, па яе словах, летась з боку наглядных органаў з’явілася пільная зацікаўленасць у тым, як выконваецца праграма. Былі створаны каардынацыйныя камісіі, у якія ўваходзяць як прадстаўнікі дзяржаўных органаў, так і недзяржаўных арганізацый, якія сустракаюцца раз на тры месяцы, каб абмеркаваць дасягненні, спланаваць бюджэт.
Святлана Блашко (злева).Фота Паўла Савіцкага.
– Сэрца стратэгічнага планавання – дарога з кропкі, дзе мы ёсць, у кропку, дзе мы хочам быць. Для гэтага трэба ўлічваць час і сродкі, за якія мы хочам дасягнуць мэты. Пры планаванні важна зразумець, што канкрэтна мы хочам зрабіць, якія ў нас рэсурсы – матэрыяльныя, чалавечыя і г.д., – патлумачыла Малгажата Перацятковіч. – У гэтым дапаможа шведская “павестка 22”, якая кажа пра тое, што нельга нічога планаваць для людзей з інваліднасцю, не працуючы з імі. У іх павінен быць голас, яны павінны быць галоўнымі экспертамі і браць удзел ва ўсіх этапах стратэгічнага планавання, а не толькі ў тых, якія датычацца іх непасрэдна.
Фота Паўла Савіцкага.
Гэты прынцып удзельнікі семінара засвоілі на практыцы. Пасля тэарэтычнага блоку і падрабязнага знаёмства з інструментам “22 крокі” прысутным прапанавалі перайсці да дыягностыкі сацыяльных праблем. Для гэтага ўдзельнікі падзяліліся на дзве групы – “жыхароў” і “мясцовых уладаў”, – і атрымалі інструкцыі, паводле якіх павінны былі запланаваць двор 6-павярховага дома. Заданне паказала, што для таго, каб атрымаць зручны для ўсіх вынік, трэба працаваць у разнародных групах.
Фота Паўла Савіцкага.
Трэці блок працы быў прысвечаны непасрэднаму напісанню ўласнай павесткі для Стоўбцаў. Для гэтага ўдзельнікі стварылі каманду і размеркавалі ролі ў ёй, і было вельмі важна, каб іх не навязвалі гвалтоўна – іначай добрага выніку не дасягнуць. Дату, да якой пастанавілі запоўніць статыстычныя звесткі ў першасным апытальніку для стварэння мясцовай павесткі, сябры каманды таксама вызначылі для сябе самі – 2 красавіка. Наступным этапам стаў пошук самых важных праблем людзей з інваліднасцю ў Стоўбцах. Сярод іх удзельнікі вылучылі адсутнасць магчымасці перамяшчэння людзей з інваліднасцю па горадзе і раёне, адсутнасць безбар’ернага асяроддзя, працоўных месцаў, магчымасці атрымання бясплатных юрыдычных кансультацый і не веданне людзьмі з інваліднасцю сваіх правоў. Апроч таго высветлілася, што даступныя сродкі рэабілітацыі не вырашаюць праблем людзей з інваліднасцю, а таксама адсутнічае даступная рэабілітацыя ў медустановах.
Фота Паўла Савіцкага.
Напісанне лакальнай павесткі для Стоўбцаў зойме не адзін месяц, аднак важна было зрабіць першыя крокі з 22-х – і яны былі зроблены.
Як зазначыў намеснік дырэктара Офіса па правах людзей з інваліднасцюМіхаіл Мацкевіч, навучальны семінар па стварэнні мясцовай павесткі дае магчымасць па-іншаму паглядзець на сваю працу людзям, якія шчыльна звязаныя з тэмай інваліднасці. Гэта пацвердзілі прыклады Шчучына і Валожына, дзе праца па напісанні мясцовай павесткі стартавала раней, аднак і Стоўбцы не сталі выключэннем.
Фота Паўла Савіцкага.
– Цяпер мы пераарыентуем сваё стаўленне да праблем людзей з інваліднасцю, – падзялілася асабістымі ўражаннямі Святлана Блашко. – Высветлілася, што нават падчас працы ў камандзе ў нас не ўсё атрымлівалася паспяхова. Але ўсцешыла тое, што большасць удзельнікаў сустрэчы гатовыя прыкладаць намаганні дзеля агульнай справы, і праца над павесткай дазволіць нам выбудаваць схему вырашэння праблем нашага горада.
***
Матэрыял падрыхтаваны ў межах міжнароднага праекта “Правы людзей з інваліднасцю: парадак дня для Беларусі (Павестка 50)”.
Праца з людзьмі трэцяга ўзросту натхняе, перакананая спецыяліст аддзялення забеспячэння дзённага знаходжання для інвалідаў і грамадзян сталага веку Вілейскага ТЦСАН.
Як маленькае швачнае прадпрыемства на Аршаншчыне вырасла ў сучасную вытворчасць з якаснай прадукацыяй і стварыла сістэму працаўладкавання моладзі з інваліднасцю.
Гаспадыня бабруйскага тайм-клуба “13:87” распавядае пра тое, як сумясціць бізнес і каштоўнасці, чаму важная даступнасць, а таксама дзеліцца праваламі і дасягненнямі.
Важно не только то, О ЧЁМ вы говорите, но и КАК. И если вы – журналист, блогер, публичный человек, а одна из ваших тем – люди с инвалидностью, то вот несколько рекомендаций, как подавать её корректно.
За три года (столько в Беларуси реализовывалась кампания «Повестка 50») изменить жизнь в городах невозможно. Но изменить структуру отношений в местных сообществах – вполне.
Райцентр стал вторым городом в Беларуси и первым в Брестской области, где подписали местный план реализации принципов Конвенции ООН о правах людей с инвалидностью.
Беларусский философ и методолог Владимир Мацкевич обратился к Александру Лукашенко с открытым письмом, в котором потребовал от беларусского правителя не отдавать преступные приказы.
Альтернативного властному сценария по-прежнему не просматривается. Предложенный Виктором Бабарико и его командой сценарий референдума вряд ли может быть таковым.
За три года (столько в Беларуси реализовывалась кампания «Повестка 50») изменить жизнь в городах невозможно. Но изменить структуру отношений в местных сообществах – вполне.
Важно не только то, О ЧЁМ вы говорите, но и КАК. И если вы – журналист, блогер, публичный человек, а одна из ваших тем – люди с инвалидностью, то вот несколько рекомендаций, как подавать её корректно.
У Еўропе — мэры гарадоў, у нас — старшыні гарвыканкамаў. Бо мэраў абіраюць, а старшыняў прызначаюць. Але нечакана Лідзія Ярмошына загаварыла пра ўзмацненне мясцовага самакіравання.
Без прыватызацыі ды закрыцця стратных прадпрыемстваў беларуская эканоміка хутчэй расці не будзе, з чым згодныя нават улады Беларусі, заявіў віцэ-прэзідэнт Еўрапейскага інвестыцыйнага банка Вазіл Худак
Экологи, эксперты в сфере экологии и представители гражданского общества отвечают на обвинение в негативном влиянии на инвестиционный климат и недобросовестной конкуренции.