На хвалях Беларускага радыё прагучыць цыкл радыёперадач, прымеркаваны да 110-годдзя Стэфаніі Станюты

Прыхільнікі Станюты змогуць пачуць яе голас у радыёспектаклях "У ціхім завулку" па камедыі Аркадзя Моўзана, "Салют дыназаўрам!" па п'есе Генадзя Мамліна, радыёкампазіцыі спектакляў тэатра імя Янкі Купалы "Хто смяецца апошнім" па п'есе Кандрата Крапівы. "Раскіданае гняздо" па п'есе Янкі Купалы, а таксама ў радыёінсцэніроўцы аповесці "Віно з дзьмухаўцоў" Рэя Брэдберы, паведамляе прэс-служба Белтэлерадыёкампаніі.

Стэфанія Станюта нарадзілася 30 красавіка (13 траўня па старым стылі) 1905 ў Мінску ў сям'і вядомага беларускага мастака Міхаіла Станюты.

Стэфанія Міхайлаўна вучылася ў царкоўна-прыходскай школе, пасля - у Мінскай жаночай урадавай гімназіі. У 1918 годзе стала працаваць у калектыве Першага беларускага таварыства драмы і камедыі (ў 1920 годзе было пераўтворана ў Першы беларускі дзяржаўны тэатр, а цяпер - Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы.

У 1926 годзе на базе выпускнікоў Беларускай драматычнай студыі пры Маскоўскім мастацкім акадэмічным тэатры, сярод якіх была і Станюта, у Віцебску быў створаны Другі беларускі дзяржаўны драматычны тэатр (сёння Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя Якуба Коласа), у якім актрыса грала да 1932 года.

З 1932 года і да канца жыцця Стэфанія Станюта працавала ў сталічным Купалаўскім тэатры, за гэты час яна паспела сыграць больш за 200 драматычных, камедыйных, сатырычных і глыбока псіхалагічных тэатральных роляў. У 1950-х гадах Станюта пачала здымацца ў кіно і ўдзельнічаць у розных радыёспектакля і пастаноўках ў эфіры Беларускага радыё.

Стэфанія Станюта памерла 6 лістапада 2000 г. Пахаваная на сталічным Усходніх (Маскоўскіх) могілках. На доме № 19 па праспекце Незалежнасці ў Мінску ўстаноўлена мемарыяльная дошка легендарнай актрысе.