Адышла ў лепшы свет Вера Вярба

Личности

У нядзелю, 15 ліпеня, у сябе на лецішчы памерла беларуская паэтка Вера Вярба.

Жанчына знаходзілася там адна, знайшоў яе сын, паведамляе “Наша Ніва”.

Вера Вярба - Гертруда Сакалова (Маркава) -нарадзілася 14 студзеня 1942 года ў вёсцы Высокі Гарадзец Талачынскага раёна.

Дэбютавала ў 1958 вершамі ў рэспубліканскіх часопісах (“Полымя”, “Вясёлка”, “Работніца і сялянка”). Аўтар зборнікаў паэзіі “Вочы вясны” (1962), “Белыя пісьмы” (1967), “Высакосны год” (1969), “Сіняя бухта” (1975), “Альфа” (1978), “Мая маленькая планета” (1982), “Яраслаўна” (1986).

У 1968 годзе выйшла кніжка вершаў для дзяцей “Пралеска”, у 1976 – “Выбранае”, у 1987 “Белыя пісьмы”.

Верш Веры Вярбы “Ручнікі”, пакладзены на музыку М.Пятрэнкам, стаў папулярнай песняй (апроч гэтага, песні на вершы паэтэсы напісалі I.Барсукоў, Л.Свердзель). Творы паэткі перакладаліся на замежныя мовы. Вера Вярба пераклала на беларускую мову твор Рувіма Фраермана “Дзікі сабака Дзінга, альбо Аповесць пра першае каханне”.

Першая ж кніга паэткі “Вочы вясны” выклікала добрыя ўражанні, звярнула ўвагу крытыкі. Адзначалася, што некаторыя вершы з гэтай кнігі сталі набыткам беларускай паэзіі. Паэзія Веры Вярбы — лірычная споведзь пра час і сваё пакаленне. Асноўныя матывы — услаўленне маладосці, кахання, мацярынства, роздум над гісторыяй роднага краю і праблемамі сучаснасці. Творы паэтэсы вызначаюцца летуценнасцю, рамантычнай прыўзнятасцю і разам з тым часам у іх адчуваецца разгубленасць перад бытавымі няўвязкамі, разуменне складанасці жаночага лёсу, нялёгкасці жыццёвых выпрабаванняў. Яна па-свойму пераасэнсоўвае вобразы і матывы вуснай народнай творчасці.

Гэтая, па словах Адама Глобуса, “эфектная” жанчына доўгі час адпрацавала ў часопісе “Беларусь”. Яна не “мільгала” ў свецкай хроніцы, але пакінула пасля сябе цудоўную спадчыну.