Ухваленая рэформа Эўразьвязу

13.12.2007

Сёньня ў Лісабоне кіраўнікі дзяржаваў і ўрадаў краінаў Эўразьвязу падпісалі пагадненьне аб рэформе зьвязу.

Гэтае пагадненьне, якое павінна яшчэ быць ратыфікаванае ў дзяржавах Зьвязу, разглядаецца як выхад з тупіку, ў якім апынулася аб’яднаная Эўропа пасьля таго, як у 2005 годзе французы і галяндцы на рэфэрэндумах адхілілі праект Эўрапейскай канстытуцыі.

Цырымонія падпісаньня адбывалася ў старажытным манастыры Еранімуса, сымбалі дзяржаўнасьці Партугаліі. “Гісторыя будзе памятаць гэтую дату, як дзень, калі была адкрытая новая дарога надзеі ў эўрапейскай справе” – заявіў міністар замежных спраў Жазэ Сакратас напачатку цырымоніі. А старшыня Эўракамісіі Жазэ Мануэль Барозу сказаў пра пагадненьне, якое ўжо ахрысьцілі Лісабонскім, наступнае:

“Лісабонскае пагадненьне умацуе здольнасьць Зьвязу дзейнічаць і здольнасьць дасягаць сваіх мэтаў. Гэта надасьць нам новае эканамічнае, палітычнае і стратэгічнае вымярэньне. Гэтае вымярэньне зробіць дзяржавы-сябры больш моцнымі, і гэта дасьць магчымасьць Эўропе, аб’яднанай у сваёй разнастайнасьці, лепш прасоўваць свае інтарэсы і каштоўнасьці ў сьвеце”.

Пагадненьне аб рэформе Зьвязу стала, паводле яго стваральнікаў, выхадам з тупіку, у якім аб’яднаная Эўропа апынулася пасьля таго, як ў 2005 годзе Францыя і Галяндыя сказалі на рэфэрэндумах “не” Эўрапейскай Канстытуцыі.

Лісабонская дамова прадугледжвае менш жорсткія формы палітычнай інтэграцыі, чым былы праект Канстытуцыі Эўропы. Паводле дамовы ўводзіцца пасада прэзыдэнта Эўропы, якога ўрады краін-удзельніц абіраюць на два гады. Зараз краіна-старшыня Зьвязу абіраецца на паўгады. Аб’ядноўваюцца пасады прадстаўніка Зьвязу ў пытаньнях зьнешняй палітыкі і камісара па зьнешніх сувязях, фактычна ўводзіцца пасада міністра замежных спраў Эўразьвязу. Мяняецца парадак прыняцьця рашэньняў у Радзе міністраў Зьвязу, паводле пагадненьня для таго, каб рашэньне было прынятым патрэбна, каб за яго выказаліся прынамсі 15 з 27 краінаў, прычым гэтыя краіны павінны прадстаўляць прынамсі 65% насельніцтва Зьвязу.

Нацыянальныя парлямэнты атрымліваюць магчымасьць наўпрост уплываць на супольныя рашэньні Зьвязу, скарачаецца колькасьць сябраў Эўракамісіі, паводле пагадненьня не абавязкова, каб кожная краіна была прадстаўленая ў складзе гэтага выканаўчага органу.

Пагадненьне ўключае ў сябе таксама хартыю асноўных правоў грамадзянаў Эўразьвязу.

Каб прыйсьці да згоды, у пагадненьне было зроблена шмат саступак і выключэньняў для Вялікай Брытаніі, напрыклад, у дэклярацыі правоў асабліва агавораны сувэрэнітэт брытанскай судовай сыстэмы.

Аднак тым ня менш прэм'ер-міністар Вялікай Брытаніі Гордан Браўн ухіліўся ад ўдзелу ў супольнай цырымоніі падпісаньня пагадненьня, ён зробіць гэта пазьней і асобна. Жэст брытанскага лідэра – адлюстраваньне глыбокага эўраскэптыцызму, уласьцівага брытанскаму насельніцтву, зь якім ўрад вымушаны лічыцца.

Мяркуецца, што з ратыфікацыяй пагадненьня аб рэформе Зьвязу не адбудзецца тое ж, што з праектам Канстытуцыі, пагадненьне выклікае менш перасьцярогаў наконт магчымых абмежаваньняў сувэрэнітэту краінаў-сябраў, да таго ж магчымая ратыфікацыя пагадненьня парлямэнтамі, а не праз рэфэрэндумы, што падвышае імавернасьць ухваленьня.

http://www.svaboda.org/content/Article/867629.html

Хавьер Солана: Мы не ожидаем, что белорусские власти сразу выполнят все 12 условий ЕС

09.12.2007

RFE/RL: Пакуль дзярж-СМІ губляюць давер насельніцтва, незалежная прэса намагаецца запоўніць пустэчу

09.09.2011

Строительству Зельвенской угольной электростанции придан новый импульс

30.06.2010

Власти Беларуси не хотят выполнять 12 условий Евросоюза

19.12.2007

“Будзем знаёміць беларусаў зь літоўскай культурай”

12.12.2007