Неяк так

хтосьці ня той.

Неяк ня ў такт,

і ў нешта нагой.

Чымсьці ня тым 

думаем мабыць?

Каб ім там усім! –

ну тым, хто ў адказе.

Нехта зусім,

мабыць, таго!

А мы тут маўчым –

ні аб чым, ні пра што.

Мы тут пра што…

Но пасаран!

Не, ну а то!

Хопіць вуж нам –

ну, як заўсёды…

і праз плячо

нам, дзетародны –

сам ведаеш, што…

Чаго мы трываем, 

ну як гэтыя – упартыя?

Словаў ня маем?

Напішам у Хартыю!

Зара як вякнем

па-ерыхонскі:

«Далоў гэта – як яго? –

якое бясконца!»