Дзедавыя медалi

Дзед таксама некалі цаляў
У вясёлых хлопцаў-акупантаў,
Смерць ня раз кружылася каля…
Толькі ўпаў, аглушаны брызантам.

Потым: “Ахтунг! Скідвай рамяні”,
Рурскі вугаль, чорны пыл палону…
На чужой, страшэннай глыбіні
Ненавісць кіпела ды праклёны.

Пераможны сорак пяты год…
Ціха дзед з’явіўся на світанку,
А яго сустрэла ля варот.
Не, не проста жонка, – партызанка.

Час ідзе… І я не піянер,
І бабулю з дзедам пахавалі,
Ды хвалююць праўнукаў цяпер
Медалі, схаваныя ў пенале.