Пляцоўка Астравецкай АЭС была прызнаная небяспечнай яшчэ ў 1993 годзе

У навукова-дасьледчай працы № 93/03-1 «Правядзеньне комплексу працаў па пошуку магчымых пунктаў размяшчэньня АЭС (патэнцыйных пляцовак) на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь», завершанай у 1993 годзе і падпісанай двадцаццю навукоўцамі, было знойдзена 7 прыдатных пляцовак, 15 умерана прыдатных і 6 непрыдатных. Астравецкая пляцоўка трапіла ў лік апошніх.

Вытрымкі з працы публікуе доктар тэхнічных навук, прафесар Георгі Лепін на сайце Аб’яднанай грамадзянскай партыі, паведамляе "Радыё Свабода". Ён сцьвярджае, што мае арыгінал даследавання.

«Астравецкі пункт (44) перасякае сістэма рэгіянальных разломаў (Ашмянскі і іншыя), што выяўляюць тэктанічную актыўнасьць да нашых дзён, — гаворыцца ў даследаванні. — У непасрэднай блізкасці ад месца меркаванага будаўніцтва зарэгістраваны эпіцэнтар землятрусу інтэнсіўнасцю да 7 балаў».

Навукоўцы пішуць, што размяшчэньне АЭС недапушчальнае пры наяўнасьці на пляцоўцы тыктанічна актыўных у апошнія 2 млн год разломаў, а тым больш на месцах структурных вузлоў такіх разломаў (як у выпадку Астравецкай пляцоўкі). 7-бальны землятрус быў зафіксаваны ў 1908 годзе з эпіцэнтрам каля станцыі Гудагай.

Лепін сцьвярджае, што такой кепскай ацэнкі, як Астравецкая пляцоўка, не мела ніводная іншая. Маўляў, больш небяспечную пляцоўку абраць было немагчыма. Прафэсар мяркуе, што будаўніцтва АЭС пад Астраўцом, ля межаў Літвы, было «палітычным рашэннем», а людзей, якія яго прымалі, не турбавала бяспека як свайго народу, так і суседзяў.

Тым часам на Астравецкай пляцоўцы 1-10 верасня маюць праводзіцца стрэс-тэсты, у тым ліку на выпадак землятрусу. Але нават не плануюцца тэсты на памылкі, звязаныя з чалавечым фактарам. Да таго з чалавечым фактарам на будаўніцтве было звязана некалькі інцыдэнтаў: упаў корпус рэактару (цяпер яго нібыта хочуць замяніць), разваліўся адзін з будынкаў на пляцоўцы, загінуў прынамсі адзін будаўнік.